Παραθετω ενα αποσπασμα απο το εργο του Χαλιλ Γκιμπραν << ο προφητης>> και ο νοων νοητω.....
Στη θλιψη σας και την απελπισιά σας πάντα σεις
προσκυνάτε
Κάλλιο τουτο να κανετε και πανω στη χαρα σας.
Αλλο δεν ειν'η προσευχη, παρα του ειναι η εξυψωση
στο τελειο της ζωης.
Κι αν για ανακουφηση στο απειρο σκορπατε τις μαυριλες
Θα ναι μια αγαλλιαση να διοχετευετε και της καρδιας
την δροσερη αυγη.
Κι αν δεν μπορεις παρα να κλαις,
σαν η ψυχη σε προσευχη σε κραζει,
οσα κι αν ειν τα δακρυα, να σε κεντιζει πρεπει,
ωσπου απ΄αυτη τη κριση σου να βγεις χαμογελωντας.
Την ωρα που προσευχεσαι, ψηλα φευγεις στο απειρο,
Εκει ανταμα να βρεθεις μ' άλλους που το ιδιο
κανουνε εκεινη τη στιγμη.
Αυτους που εξω απ΄την προσευχη ποτε δεν ανταμωνεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου