Δίλημα

Συχνα - πυκνα σας ακουσα να κουβεντιαζετε για
φταιχτες
Σαν κατι αλλοιωτικο αυτοι να ηταν απο σας.
Σαν ξενοι λες να ειναι αυτοι ή σαν παρασιτα σε
τουτη δω τη γης.
Κι εγω σας λεω πως αυτοι στριφογυριζουνε
μεσα στο πλαισιο της ιδιας της κακιας σας , μα
και του μεγαλειου.
Το φυλαρακι απο το δεντρο το μικρο,
μοναχο δεν μπορει να κιτρινισει
το δεντρο αν δεν φτινοπωρησει ολακερο.
Ετσι και ο φταιχτης σφαλμα δεν μπορει να κανει,
Ξεχωρα απο τ΄ανθρωπινο το συνολο.
Ο ιδιος ο δρομος ειστε εσεις, μα κι ο οδηγητης του.
Και σα στο δρομο σας αυτον καποιος θα σκουντουφλησει,
Ειναι στο νου για να χετε, πως καπου εκει μπροστα,
σκουντουφλας λιθαρακι βρισκεται.
Ναι! Αντρικια πεφτει αυτος για το υπολοιπο
που των ποδιων τη σταθεραδα υπερτιμωντας,
την πετρα δεν παραμεριζει της κακοτοπιας.
Και τουτο ακουστε, αν και βαρυς θα πεσει αυτος
ο λογος.
Περα για περα υπευθυνος δεν ειναι ο δολοφονος,
Μητε ειναι χωρις φταιξιμο το θυμα της κλεψιας.
Αγνωρα τα εγκληματα δεν ειναι στους αθωους.
Κι ο τίμιος εχει μετοχες στου απατεωνα τις δουλειες.
Και στην αληθεια ο ενοχος, ειναι φορες που γινεται το θυμα.
Ποιανου ειναι ταχα μπορετο το τιμιο απ΄το κακο
για την καλη την πραξη να χωρισει?
Ανταμα στεκονται αυτα στον ηλιο αντικρυστα.
Οπως η ασπρη η κλωστη με τη μαβια μαζι ειναι φασμενες
Και σαν ξεφτισει η μαβια, ολακερο το υλικο το εξεταζει ο εργατης
Πασχιζοντας ακρη να βρει ακομα και στο φαδι